|
|
|
's Ochtends was het weer mooi weer dus ik had alles al weer vroeg in gepakt en kon ik in alle rust genieten van de omgeving.
Tijdens het ontbijt heb ik toch maar mijn enkel stevig ingetaped en na een paar
lekkere bakken koffie ben ik verder gelopen.
 |
Af en toe kom je van dit soort aanwijzers tegen en het stemt hoopvol dat ik dus nog steeds de goede kant op loop.
Al is dat niet zo erg verwonderlijk omdat het pad hier haast niet te missen is.
| |
Even een rust pauze want het blijft mijn vakantie en moe worden kan altijd nog.
Tevens begon mijn enkel een weinig op te spelen dus even tijd nemen om de boel te laten afkoelen kon geen kwaad.
|
 |
Om de niet al te veel meter staat er hier een steenmannetje, die stapel stenen dus.
Een beetje overdreven want het pad zelf is ook goed te zien en het zuiden kan ik zelfs vinden op mijn kompas.
 |
Zelf vind ik dit één van mijn mooiere foto's.
Al is hij zo klein op een beeldscherm toch anders dan op een 30x20 afdruk ( die kreeg ik gratis bij veel afdrukken dus dat scheelde weer ).
De foto is genomen in de buurt van het Hallingspranget.
| |
Een mooi overzicht, vanaf de Storaberget, over de nog te lopen route.
De kriebelige lichte streep in de verte is het riviertje waaraan de hut Kjeldebu zou moeten liggen.
Het blijkt achteraf nog wel iets verderweg te zijn.
Het meer wat je ziet is het Sysenvatnet, een stuwmeer. |
| |
 |
De noord oever van het Sysenvatnet. Hier begon tevens een steile en zeer modderige afdaling die eindigde op de zelfde hoogte als het meer.
| |
Je ziet het er niet aan af maar de vorige foto is genomen vanaf de berg aan de linkerkant.
En dat is echt ongeveer 300m hoogte verschil.
Leuk detail is dat bijna al het groen wat je op de grond ziet eigenlijk bosbessen struikjes zijn.
Gevuld met hele bergen overheerlijke bosbessen. |
 |
|
 |
Vlak voordat ik Kjeldebu bereik is er dan weer zo'n leuk hangbruggetje.
Deze keer met extra handicap. Iemand heeft een stukje vergeten neer te hangen zodat er op het eind
een klein sprongetje gemaakt moet worden. Van zo'n 1,5 meter op ongeveer 8 meter boven het water met rugzak en pijnlijke enkel.
Vlak voor deze sprong had ik nog de lastige keuze van - zet je nu af met je zere voet of wil je er juist op landen -.
Gewoon doen en dan merk je het wel is dan vaak de beste oplossing. | |
|
