3 september

'S ochtends, tijdens het ontbuit, lijkt het nog bewolkt maar voordat ik de eerste stap buiten kan zetten zijn alle wolken weg en belooft het een mooie dag te worden.

Stigsuv.

De eerste etappe van vandaag gaat naar Trondsbu en loopt gemoedelijk door een zeer wijds vrij vlak landschap. Onderweg heb ik bijna de hele tijd een mooi uitzicht op de ijskap van de HadangerJokulen.

De Hadanger Jokulen. De volgende foto ook.

Trondsbu blijkt niet meer te zijn dan een parkeerplaats en een wc en ik maak de pauze (in de zon zittend op een dam) dus maar niet al te lang.

Op naar Hellehalsen en Sandhaug.
Op het pad naar Hellehalsen had een bus ook kunnen rijden en het is ook vrij druk met mensen.
Slechts de tweede helft van het pad tussen Hellehaslen en Sandhaug begint weer op een voetpad te lijken.

Waarom ik niet in Sandhaug blijf slapen weet ik niet meer maar na slechts 1 cola, 1 reep chocola en het schrijven en posten van 2 briefkaarten ( naar oma en tante nel / ome Bert ) ga ik op weg naar lågaros.
Na een goed uurtje wandelen besluit ik op de eerst volgende plek met stromend water te gaan kamperen.

Na een bruggetje en nog een uurtje wandelen vind ik eindelijk weer een gelikte plek. Aan het begin van Kagelitrørni een meer dat uitmond in het Bjornesfjorden.

Volgens de kaart heb ik vandaag ongeveer 27km gelopen dus de frisse wasbeurt in de beek heb ik wel verdient. Voor morgen plan ik nu alvast een korte wandeldag

Mooi uitzicht. Lekker uit de wind. Heerlijk fris water. En dat alles langs het Kagelitjørni

4 september

Een korte rustige wandeldag dacht ik nog. De hele dag waait het vrij stevig vanuit het oosten, tegenwind en koude oren dus, en de zon wil eigenlijk liever niet doorbreken. Vanaf de slaapplek is het eerste herkenningspunt, een bruggetje, zo gevonden.

Bruggetje.

Het volgende punt, de splitsing in het pad waar ik in de richting van Lågaros verder moet, bereik ik pas in de middag. Na de splitsing heb ik een tijdje wind in de rug en mijn oren worden ook weer eens warm. Ik loop nu het dal in waar Lågaros ergens zou moeten zijn. Ik dacht dus in het dal maar de hut ligt aan de andere kant van de Sørtjørnflotti op een heuvel. Het dal over steken duurt nog wel even en zeker het laatste stuk is een vies vals plat stukje.

In de hut zijn al zes noren en later komen er nog meer bij.
De meeste zijn hier om te vissen in de beken. De meren zijn verpacht dus daar mogen ze niet in vissen vertellen ze.
Zodoende is de enige vis die ze eten die uit blik.

Uitkijkend over het Sørtjørnflotti zie je bij de rode pijl de hut Lågaros. Links daarvan zie je de wc hut.

Lågaros. Rechts is mijn slaapplek.

Haast vergeten.
Vanochtend stond ik mezelf lekker te scheren, met mijn botte zakmes natuurlijk, in één van de wild stromende beken alhier. Werd ik aangevallen door een woeste wilde lemming. Ik haal dus uit met mijn zakmes en . . . lemming bang en die vlucht. Helaas is tijdens die actie een gedeelte van mijn snor aan mijn mes blijven hangen. Dus toen heb ik alles er maar afgehaald.
(Ik hoop dat iedereen dit verhaal geloofd en niet het andere verhaal van scheerongelukjetijdenshetmugwegwapperen.)